Pytanie: W prowadzonym postępowaniu na dostawę energii elektrycznej na okres 12 miesięcy (01.06.2023 r.–31.05.2024 r.) wprowadziliśmy do SWZ zapisy (dotyczące sposobu obliczenia ceny): „Wykonawca nie może zaproponować w ofercie wyższej ceny za energię niż przewidziana ustawą o środkach nadzwyczajnych. Oferta Wykonawcy, który poda stawkę wyższą niż 785 zł netto/MWh, zostanie odrzucona na podstawie art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp, jako niezgodna z warunkami zamówienia. Przepisy ustawy o środkach nadzwyczajnych ustalają maksymalną cenę energii elektrycznej, a tym samym nie ma przeszkód, aby składając ofertę, Wykonawca zaoferował cenę niższą”. Powyższy zapis powoduje jednak u potencjalnego wykonawcy całkowite niezrozumienie, gdyż twierdzi on, że zamawiający nie jest uprawniony, aby wyznaczać wykonawcy cenę maksymalną, za którą będzie realizował zamówienie, a wykonawca w składanej ofercie ma prawo określić tzw. cenę rynkową sprzedaży energii. W przypadku wyboru oferty z ceną wyższą niż maksymalna (urzędowa), zamawiający do 31.12.2023 r. może i tak korzystać z ceny maksymalnej poprzez złożenie oświadczenia o spełnieniu warunków do uznania za odbiorcę uprawnionego. W tej sytuacji mamy następujące wątpliwości: 1. Czy nasze zapisy o cenie maksymalnej w SWZ są zasadne w kontekście uregulowań ustawowych, a wykonawca składając ofertę, nie może przekroczyć pułapu ceny maksymalnej?2. Jeśli wykonawca przekroczy pułap ceny maksymalnej, to czy kwalifikować to jako podstawę do odrzucenia oferty zgodnie z art. 226 ust. 1 pkt 5 ustawy Pzp? 3. Jeśli wykonawca przekroczy pułap ceny maksymalnej, a oferty nie odrzucimy, to jaką cenę jednostkową przyjąć do przeliczeń ogólnej ceny oferty w okresie do 31.12.2023 r. (cenę maksymalną ustawową, czy cenę rynkową wykonawcy określoną w ofercie)?
czytaj więcej »